MATAHARI yang mula menjenguk tidak seindah semalam. Tirai cahaya menipis oleh awan gemawan seawal pagi. Muram sahaja semuram wajah Osman. Udara bertiup tidak bermaya seperti mengejek Osman yang lewat bangun. Dia keluar dari celah-celah lorong rumahnya yang samar-samar kelabu. Kawannya yang dua orang itu sedia menunggu sambil menenggekkan punggung yang tebal atas tulang basikalnya.
"Man, lambat engkau hari ini!"