S’pura mampu bina rizab besar tanpa sumber minyak hasil kerja keras, perkiraan mudah

Seperti Malaysia, pemerintah Singapura tidak dibenarkan meminjam untuk membiayai perbelanjaan operasi berulang.

Mereka yang biasa dengan kehematannya dalam pengurusan fiskal akan tahu bahawa ia telah mengetepikan lebihan rizabnya selama beberapa dekad untuk membina sejumlah wang ‘rahsia’ yang dicemburui negara lain, yang membolehkannya mengelak daripada menanggung hutang yang besar apabila wabak Covid-19 melanda.

Kuasa rizab Singapura sudah kelihatan lebih dua dekad lalu. Sejak 2000, belanjawan tahunannya telah menikmati apa yang dipanggil Sumbangan Pulangan Pelaburan Bersih (NIRC), yang telah menampung lebih daripada 10 peratus daripada perbelanjaan tahunan pemerintah sejak 2009.

NIRC termasuk pulangan pelaburan bersih 50 peratus daripada Temasek Holdings Pte Ltd, GIC Pte Ltd dan Penguasa Kewangan Singapura (MAS). GIC menguruskan rizab pemerintah, manakala Temasek adalah cabang pelaburannya.

Sejak 2016, NIRC telah menampung antara 17 peratus dengan 20 peratus daripada perbelanjaan belanjawan tahunan pemerintah kecuali untuk 2020, apabila Covid-19 melanda dan ia terpaksa meminta parlimen untuk mendapatkan kebenaran untuk menggunakan rizabnya.

Untuk perspektif, NIRC boleh menampung hampir satu perlima daripada perbelanjaan pemerintah Singapura yang bermakna bahagian pendapatan pelaburan yang boleh dibelanjakan setiap tahun adalah hampir sama dengan kutipan cukai pendapatan korporat tahunannya, menurut data belanjawan rasmi yang tersedia untuk umum.

NIRC sebanyak $22.38 bilion atau 3.3 peratus daripada Hasil dalam Negeri Kasar (GDP) pada 2022, sebagai contoh, adalah setanding dengan cukai pendapatan korporat Singapura yang merupakan 3.4 peratus daripada GDP tahun itu.

NIRC sebanyak $23.5 bilion atau 3.3 peratus daripada anggaran GDP untuk 2024 masih besar, walaupun ia dijangka lebih kecil daripada hasil cukai korporat sebanyak $28.03 bilion atau 3.9 peratus daripada GDP.

Jumlah itu lebih besar daripada pendapatan yang dijangka daripada cukai barangan dan perkhidmatan (GST), yang berjumlah S$14.1 bilion atau 2.1 peratus daripada GDP pada 2022 dan dianggarkan berjumlah $19.4 bilion atau 2.7% daripada GDP pada 2024, data menurut Kementerian Kewangan Singapura.

Walaupun mempunyai rizab yang besar, Singapura memutuskan untuk menaikkan GSTpada 2023 dan 2024 kerana ia tahu keperluan penjagaan kesihatannya akan meningkat pada masa hadapan dan tiada jaminan bahawa ia akan sentiasa mempunyai lebihan rizab jika tidak berhemat.

“Orang ramai akan terus meningkat usia … Generasi saya akan menjadi beban kepada generasi akan datang dan generasi seterusnya. Oleh itu, terdapat dua cara untuk membiayai generasi itu. Satu lagi ialah mencari lebihan lagi (tetapi) kita tidak (pasti) sama ada kita boleh mendapat lebihan lagi pada masa hadapan,” kata Encik Masagos Zulkifli Masagos Mohamad, Menteri Pembangunan Sosial dan Keluarga Singapura.

“(Pilihan) lain ialah mengumpul wang sekarang dalam jumlah yang kecil lebih awal untuk menyediakan sesuatu yang akan datang, dan bukannya mengumpulnya kemudian apabila masalah itu datang kepada anda, dan kemudian anda perlu mengumpul lebih banyak lagi. GST mempunyai kesan itu. Anda mengumpul jumlah yang kecil (hari ini) tetapi jumlah itu akan lama-kelamaan meningkat dan ini kemudiannya boleh digunakan untuk apa yang anda perlukan pada masa hadapan. Ia adalah matematik mudah,” katanya.

“Jika anda ingin wang yang cukup pada akhir hayat anda, lebih baik anda menyimpan. Tetapi jika anda ingin menjimatkan lebih sedikit, anda mulakan lebih awal. Jika anda ingin terus menangguhkan simpanan anda, anda perlu menyimpan lebih banyak (kemudian hari). Ia adalah matematik yang mudah,” sambungnya, menghuraikan mengapa Singapura boleh memperuntukkan $8 bilion untuk penjagaan kesihatan hari tua Generasi Perintisnya dan keperluan berkaitan daripada rizab sedia ada namun memutuskan untuk menaikkan kadar GST daripada 7 peratus kepada 8 peratus pada 1 Jan 2023, dan kepada 9 peratus pada 1 Jan tahun ini (2024).

Berikut adalah satu lagi bidang yang penggubal dasar di Malaysia perlu merenungi dengan teliti, lebih-lebih lagi dalam menghadapi kemungkinan dividen yang lebih kecil daripada Petroliam Nasional Bhd (Petronas).

Pada 5 September, Presiden dan Ketua Pegawai Eksekutif Kumpulan Petronas, Tan Sri Tengku Muhammad Taufik Tengku Aziz, mengakui kemungkinan syarikat minyak negara itu membayar dividen yang kurang kepada kerajaan persekutuan sekiranya aliran tunai percumanya terjejas secara material oleh pengaturan baru dalam hal berkaitan minyak dan gas di Sarawak yang kini sedang dirundingkan dengan kerajaan negeri.

Dividen daripada Petronas berjumlah lebih RM600 bilion antara 2000 dengan 2024, secara purata menyumbang 10 peratus kepada jumlah belanjawan tahunan Malaysia. Dan ini pada masa Singapura menikmati tonggak pendapatan baru dengan NIRC.

Sekiranya keadaan fiskal Malaysia membenarkan dividen daripada Petronas dilaburkan pada kadar 5 peratus setahun sejak 2000, “prinsipal” terkumpul sebanyak RM600 bilion ($183 bilion) akan meningkat kepada lebih RM1 trilion hari ini, menurut matematik mudah.

Dana sebesar itu berpotensi meningkatkan bajet tahunan negara dengan pendapatan RM50 bilion setahun (2.5 peratus daripada GDP) jika berdisiplin untuk menggunakan hanya “dividen” dan melabur semula “wang pokok”. Itu lebih besar daripada jangkaan kutipan cukai pendapatan individu sebanyak RM42.5 bilion yang dianggarkan dalam Bajet 2024. Setelah mengumpul hutang yang memerlukan hampir RM50 bilion setahun untuk hanya membayar faedah tahunannya, terdapat banyak perkara yang perlu dilakukan.

Nota: Baru-baru ini, Kementerian Penerangan dan Pembangunan Digital (MDDI) menganjurkan sekumpulan wartawan Malaysia untuk Program Lawatan Wartawan Malaysia (MJVP). Pengarang Kanan, Cik Cindy Yeap, daripada The Edge Malaysia, pada 16 September menulis ulasan yang sangat baik tentang pengalamannya bertemu dengan Menteri Pembangunan Sosial dan Keluarga, Encik Masagos Zulkifli Masagos Mohamad. Rencana sampingan ini adalah mengenai cara Singapura membina rizabnya melalui kehematan dalam pengurusan fiskal. Ini dikaitkan dengan cadangan kepada penggubal dasar Malaysia tentang bagaimana prinsip tersebut boleh digunakan dalam belanjawan mereka sendiri.